Ik kan het niet laten, kom ik toch nog met wat ouds en persoonlijks.
Aan het einde van het jaar is een terugblik wel gepast.
Eindelijk heb ik een tastbaar bewijs dat mijn opa echt bij de firma PhP. van Baak gewerkt heeft. Ik vond deze foto uit 1942 van de feestelijke viering van mijn opa’s 25 jarige jubileum bij de zaak. Kijk nou toch hoe ze personeel in het zonnetje zetten, zelfs in oorlogstijd!
Een prachtige foto, met speciaal aangevoerde planten en bloemen, een grote oorkonde en de hele familie en de bazen erop. Waar zou dat heden ten dage nog gebeuren?
Mijn opa zit op de grote foto, 4de van links met mijn oma aan zijn linkerzijde, achter haar staat mijn moeder en naast haar mijn tante. Helaas is niemand van deze lieve mensen meer onder ons. Wat had ik nog veel willen weten en vragen.
Zouden er nog mensen op deze foto, of familieleden ervan in leven zijn? Wat zou ik daar graag mee in contact komen!
De deze afbeelding is een door mijn opa gelooid en helemaal met de hand gemaakt fotoalbum, dat hij als cadeau aan mijn moeder had gegeven. Nu is het in mijn bezit, net als de poefs waarover ik in het blog van februari schreef. Ik koester deze voorwerpen, inmiddels al zo’n honderd jaar oud (!) en zo mooi en goed gemaakt.
Elke dag kijk ik er naar en word ik blij van dit mooie duurzame product. Ik geloof dat ze mij ook gaan overleven en hoop dat ze dan op een fijne plek terecht zullen komen. Wie weet wel bij een van mijn dochters.